Jardin des Plantes - cz. II

Ten sam Jardin des Plantes, jednakowoż teraz ujęcie mniej historyczne :]
A zatem, wchodzimy na teren ogrodu botanicznego...

...i po namyśle, skręcamy w lewo, tak jak prowadzi nas mapka jw. - przechodzimy pod kamiennym mostem:

...po drugiej stronie, mamy jeszcze szansę zerknąć przez ramię:

...ale oto wkroczyliśmy właśnie na teren małego królestwa palm:


...i oto przed nami kolejny most:
..po prawej zaś, mamy Grób Narcyzy:

Z boku, na 1 z 2 kamiennych tabliczek, zacytowany jest wiersz angielskiego poety Edwarda Younga, który to cytat jest kluczem do zagadki: Kim jest owa Narcyza?

Otóż, Narcyza jest fikcyjną postacią, występującą w najbardziej znanym wierszu E. Younga, pt. The Complaint, or Night Thoughts on Life, Death, and Immortality [tytuł polski: "Myśli nocne", lub poemat o życiu, śmierci i nieśmiertelności]. Oczywiście, na tabliczce widnieje fragment francuskiego tłumaczenia tego wiersza, oryginał angielski zaś znajdziecie TU

Jednakże, z przedmowy do "Myśli nocnych" dowiadujemy się, że postać zmarłej Narcyzy jest jednak oparta na faktach. *(1) Edward Young miał bowiem pasierbicę, Elizę Lee - bardziej znaną jako Elisabeth Temple (1718-1736), żonę sir Henry'ego Temple. Ponieważ Eliza chorowała na gruźlicę, lekarze doradzili jej wyjazd na południe Francji, właśnie do Montpellier. Niestety zmarła w drodze do celu, w Lyon, gdzie jest pochowana na cmentarzu protestanckim Hôtel-Dieu. Śmierć Elizy (1736), a wkrótce potem śmierć jej męża Henry'ego, a także żony Edwarda Younga (oboje w 1640) stała się inspiracją dla wyżej wymienionego poematu, opublikowanego w 1742 r. Symboliczny grób Narcyzy został wzniesiony później, w latach (1785-1810).

Skąd jednak nazwisko André Gide'a na 2 tabliczce?
*(2) W 1890 André Gide, na prośbę swego wujka Charlesa Gide, przyjeżdża do Montpellier na obchody 600-lecia uniwersytetu. Mniej więcej w tym samym czasie w Montpellier przebywa młody student prawa, Paul Valéry. Panowie poznają się w grudniu następnego roku i odtąd zostają przyjaciółmi. Podczas jednej z ich wspólnych wędrówek po Montpellier, Valéry prowadzi Gide'a do Jardin des Plantes i pokazuje mu grób Narcyzy. Zafascynowani jego historią jak również mitem o Narcyzie, obaj poeci stworzą: André Gide Le Traité du Narcisse, a Paul Valéry Narcisse parle.

*
Tymczasem, droga wycieczko, idziemy dalej, wchodzimy na czarny, żelazny most, a tam widok:

...lub jak kto woli:
...ale właśnie zbliżamy się do tego co ja nazywam Kaktusiarnią :). Gdzie, jak sama nazwa wskazuje, znajdują się głównie kaktusy:
...można też tam znaleźć rezydentów Kaktusiarni, czyli jaszczurki:

Przy okazji, dodam trochę fotek makro:

kaktus, ujęcie pierwsze
kaktus, ujęcie drugie

...a żeby nie było, że same czerwone kwiaty tam są :

[c.d.n.]

Źródła:
*(1.) http://www.guichetdusavoir.org/ipb/index.php?showtopic=12485
*(2.) http://e-gide.blogspot.com/2008/11/de-gide-borgs-via-pierre-mnard.html

Jardin des Plantes - cz. I

Adres: przystanek Tram 1, Place Albert 1er, wejście od strony Boulevard Henri IV
Wstęp: bezpłatny
Otwarte:
lato (1 czerwca – 30 września) codziennie między 12 a 20
zima (1 października – 31 maja) codziennie między 12 a 18
[w poniedziałki zawsze zamknięte!]

Prawie w samym środku Montpellier, niedaleko placu Peyrou i Łuku Triumfalnego, przy stacji Tram 1 Place Albert 1er, a dokładniej na Boulevard Henri IV znajduje się Ogród Botaniczny, tytułowy Jardin des Plantes. Założony w 1593 roku przez Pierre’a Richer de Belleval na mocy patentu króla Henryka IV, Jardin des Plantes jest najstarszym ogrodem botanicznym we Francji. Początkowo był mały i miały w nim rosnąć jedynie rośliny lecznicze, z czasem jednak ogród rozwinął się, a obecnie rozciąga się na powierzchni 4,6 ha.

Montagne de Richer de Belleval

Najstarszym elementem Ogrodu jest tzw. Montagne de Richer de Belleval (góra Richera de Belleval), składająca się z kopca o 5 tarasach, gdzie do dziś rosną rośliny lecznicze i lokalne. Na początku XVII wieku obok kopca znajdował się również labirynt oraz miejsce na rośliny egzotyczne. Niestety, dwa ostatnie elementy nie zachowały się, gdyż zostały zniszczone podczas oblężenia Montpellier przez Ludwika XIII w 1622 r.

pomnik Rabelais

detal z pomnika Rabelais

W ciągu następnych 10 lat Richer de Belleval powiększył ogród, skupując okoliczne ziemie (ogrody warzywne i lucerniki). Pod koniec XVII wieku, Pierre Magnol stworzył tam ogród eksperymentalny (1687-97). W 1756, François Boissier de la Croix de Sauvages przesadził tam część roślin leczniczych oraz wybudował pierwszą szklarnię. W 1795, Antoine Gouän posadził pierwszy odkład drzewa Ginko Biloba, które stało się symbolem odradzającej się właśnie szkoły medycznej. Wkrótce, w 1804, wedle projektu paryskiego architekta De la Gardette zbudowano Oranżerię.

oranżeria
Oranżeria / szklarnie

Ogród został dwukrotnie powiększony w XIX wieku. W 1810 utworzono arboretum, a w 1860 – ogród angielski. Charles Martins dobudował jeszcze jedną szklarnię i zlecił wykopanie oczka wodnego z kwiatami lotosu, które nazwał „Jeziorem Lotosów” (Lac aux Nélombos).

Oczko wodne i obserwatorium astronomiczne
obserwatorium astronomiczne

Tuż przy oczku wodnym znajduje się ciekawostka - mała budowla z kopułką, którą Martins nazywał „marabutem algierskim”. Miało to być obserwatorium astronomiczne – jednak nigdy nie spełniło swej zaprojektowanej funkcji.

Grób Narcyzy

Obecnie Jardin des Plantes obejmuje powierzchnię 4,6 ha, włącznie z terenami szklarniowymi (688 m2) oraz oranżerią (267 m2). W ogrodzie można znaleźć 2679 gatunków roślin, z czego aż 760 gatunków drzew. Od 3 września 1992 Ogród jest wpisany na listę zabytków.

pomnik Karola Linneusza
fontanna

# Przy notce korzystałam z oficjalnej strony Jardin des Plantes: http://www.univ-montp1.fr/histoire_et_patrimoine/jardin_des_plantes oraz, rzecz jasna, z francuskiej Wikipedii :P http://fr.wikipedia.org/wiki/Jardin_des_plantes_de_Montpellier . Zdjęcia własne - zrobione w lutym i kwietniu.